ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಹೇಳಿದ ಅಸ್ಪøಶ್ಯತೆಯ ಉಗಮದ ಅಪರೂಪದ ಸಿದ್ಧಾಂತ

              -ರಘೋತ್ತಮ ಹೊ.ಬ
  
  ಅಸ್ಪøಶ್ಯತೆ; ಹಾಗೆಂದರೆ ಊರಿಂದ ಹೊರಗಿಡುವುದು, ಊರಿನ ದೇವಾಲಯಗಳ ಪ್ರವೇಶ ನಿರ್ಬಂಧ, ಮುಟ್ಟಿಸಿಕೊಳ್ಳದಿರುವುದು, ಕ್ಷೌರ ಮಾಡದಿರುವುದು, ಬೀದಿಯೊಳಕ್ಕೆ ಬಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳದಿರುವುದು, ಊರಿನ ಕೀಳು ವೃತ್ತಿಗಳನ್ನು ಮಾಡುವುದು, ತಪ್ಪಾದರೆ ಬಹಿಷ್ಕಾರ ಶಿಕ್ಷೆ ಎದುರಿಸುವುದು, ಹಾಗೆಯೇ ಸವರ್ಣೀಯರಿಂದ ದಬ್ಬಾಳಿಕೆ,  ದೌರ್ಜನ್ಯ, ಅತ್ಯಾಚಾರ, ಕೊಲೆ, ಸುಲಿಗೆ, ಜೀತ.... ಬಹುಶಃ ಇದರ ವಿವರಣೆ ಅಗಣಿತ! ಹಾಗಿದ್ದರೆ ಇದು ಶತಶತಮಾನಗಳಿಂದಲೂ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿತ್ತೇ? ಎರಡು ಸಾವಿರ, ಮೂರು ಸಾವಿರ, ಐವತ್ತು ಸಾವಿರ, ಈ ಭೂಮಿ, ಸೃಷ್ಟಿ ಉಗಮವಾದಾಗಿನಿಂದಲೂ ಇತ್ತೇ? ಖಂಡಿತ, ಇರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ. ಹಾಗಿದ್ದರೆ ಎಲ್ಲೋ ಒಂದು ದಿನ, ಒಂದು ಘಳಿಗೆ, ಒಂದು ವರುಷ, ಒಂದು ಶತಮಾನ, ಒಂದು ಯುಗದಲ್ಲಿ ಅದು ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಿರಬೇಕಲ್ಲವೆ? ವಿಕಾಸ ಹೊಂದಿರಬೇಕಲ್ಲವೆ? ಖಂಡಿತ, ಅಸ್ಪøಶ್ಯತೆ ಅದಕ್ಕೊಂದು ಹುಟ್ಟಿದ ತಾರೀಖಿದೆ, ಘಳಿಗೆ ಇದೆ, ತಿಥಿ ಇದೆ, ಶತಮಾನಗಳ ಕಾಲ ರೂಪಿಸಿದ ಷಡ್ಯಂತ್ರವಿದೆ. ಅಂದಹಾಗೆ ಅದರ ವಿವರಣೆ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ನೀಡುತ್ತಾರೆ, ಅವರ ಅಮೂಲ್ಯ ಬರಹಗಳು ನೀಡುತ್ತವೆ.
  
  ಹಾಗಿದ್ದರೆ ಅಸ್ಪøಶ್ಯತೆ ಎಂದು ಉಗಮವಾಯಿತು? ಹೇಗೆ ಉಗಮವಾಯಿತು? ಖಂಡಿತ, ಈ ದೇಶದ ಯಾವುದೇ ಸಂಶೋಧಕ, ಅಧ್ಯಾಪಕ, ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾನಿಲಯ ಈ ವಿಷಯದ ಬಗ್ಗೆ ಶೋಧನೆ, ಪರಿಶೋಧನೆ, ನಿಧಿಶೋಧನೆ ಕೈಗೊಂಡಿಲ್ಲ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಮೂಲ ತಿಳಿದರೆ, ಉಗಮ ತಿಳಿದರೆ ಅಂತ್ಯವೂ ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ ತಾನೇ? ಅದಕ್ಕೆ ಈ ದೇಶದ ಸ್ಥಾಪಿತ ಹಿಂದೂ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಳು ಇದರತ್ತ ಕಣ್ಣೆತ್ತಿಯೂ ನೋಡಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟ ಅಸ್ಪøಶ್ಯರು? ಅದರಲ್ಲೂ ಬುಧ್ಧನ ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟ ಅಂಬೇಡ್ಕರರಂತಹ ಅಸ್ಪøಶ್ಯ ಶ್ರೇಷ್ಠರು? ಇದಕ್ಕೊಂದು ಸಂಶೋಧನೆಗೈದೇ ತೀರುತ್ತಾರೆ. ಅದರ ಹುಟ್ಟಿನ ಮೂಲವ ಬಯಲಿಗೆಳೆಯುತ್ತಾರೆ.
  
   ಹೌದು, ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಅಸ್ಪøಶ್ಯತೆಯ ಉಗಮಕ್ಕೆ ಒಂದು ನವೀನ ಹಾಗೆಯೇ ಸಮರ್ಥ ಎನಿಸುವ ಸಿದ್ಧಾಂತ ಸಂಶೋಧಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅದು ಅಸ್ಪøಶ್ಯರು ಮೂಲಬೌದ್ಧರಾಗಿದ್ದರು, ಬೌದ್ಧರಾಗಿಯೇ ಅವರು ಹಾಗೆ ಉಳಿದಿದ್ದಕ್ಕೆ, ಹಾಗೇ ಸತ್ತ ದನದ ಮಾಂಸ ಸೇವನೆಯನ್ನು ಅವರು ಹಾಗೆ ಮುಂದುವರಿಸಿದ್ದಕ್ಕೆ ಅವರು ಅಸ್ಪøಶ್ಯರಾಗಬೇಕಾಯಿತು ಎಂಬ ಸಿದ್ಧಾಂತವದು. ಈ ನಿಟ್ಟಿನಲಿ 1940 ಫೆಬ್ರವರಿ 24ರಂದು ಅಂಬೇಡ್ಕರರು ಮುಂಬೈಯ ‘ಬಾಂಬೆ ಕ್ರಾನಿಕಲ್’ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಪ್ರತಿನಿಧಿಯೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ ಅಸ್ಪøಶ್ಯತೆಯ ಉಗಮದ ಬಗ್ಗೆ ತಮ್ಮ ಅನಿಸಿಕೆಗಳನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಅಂದಹಾಗೆ ಅಂಬೇಡ್ಕರರ ಅನಿಸಿಕೆ, (ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಬರಹಗಳು, ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಸಂಪುಟ.17, ಭಾಗ.1, ಪು.302-305) ಸಂಶೋಧನೆ, ಇಂತಿದೆ. “ಅಸ್ಪøಶ್ಯತೆ ಅದು ಪ್ರಪಂಚದ ಯಾವುದೇ ಭಾಗದಲ್ಲೂ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿಲ,್ಲ ಬದಲಿಗೆ ಅದು ಭಾರತದ ವಿಶಿಷ್ಟ ಆಸ್ತಿಯಾಗಿದ್ದು ಅದೊಂದು ಸಾಮಾಜಿಕ ಆಚರಣೆ ಅಥವಾ ಸಂಸ್ಥೆಯಾಗಿದೆ. ಹಾಗೆ ಮತ್ತೊಂದು ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ ಮಾನವನ ಮನಶಾಸ್ತ್ರ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಶಕ್ತಿಗೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ಚಲಿಸುವ ಅದು, ಒಂದು ರೀತಿಯ ಅಸ್ವಾಭಾವಿಕ ಸಂಸ್ಥೆ. ಅಂತೆಯೇ ಅಸ್ಪøಶ್ಯತೆಯ ಉಗಮವನ್ನು ಸಾಬೀತುಪಡಿಸುವ ಎಲ್ಲ ಕಾರಣಗಳು ಖಂಡಿತ ಎಲ್ಲ ಸಾಮಾಜಿಕ ಶಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಮನಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ನಿರ್ಧಾರಕಗಳನ್ನು ಮೀರಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ” ಅಂಬೇಡ್ಕರರು ಹೇಳುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ...
 
    ಮುಂದುವರೆದು ಅವರು ಅಭಿಪ್ರಯಿಸುವುದೇನೆಂದರೆ “ಅಸ್ಪøಶ್ಯತೆ ಅದು ವೇದಗಳ ಕಾಲವಿರಲಿ, ಅದರ ನಂತರದ ಹಲವು ಶತಮಾನಗಳವರೆಗೂ ಅದು ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿರಲಿಲ್ಲ. ಯಾಕೆಂದರೆ ವೇದಗಳ ಯಾವುದೇ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿಯೂ ಅದರ ಪ್ರಸ್ತಾಪವೇ ಇಲ್ಲ. ಹೀಗಿರುವಾಗ ಅದು ಅಸ್ತಿತ್ವಕ್ಕೆ ಹೇಗೆ ಬಂತು?” ಈ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಅವರು ಹೇಳುವುದೇನೆಂದರೆ “ಅಸ್ಪøಶ್ಯತೆ ಅದರ ಕಲ್ಪನೆ ತೀರಾ ಈಚಿನದ್ದು” ಎಂದು.
 
   ಖಂಡಿತ, ಅಸ್ಪøಶ್ಯತೆ ಅದರ ಮೂಲ ತೀರಾ ಈಚಿನದ್ದು. ಯಾಕೆಂದರೆ ಮುಂದೆ ಅಂಬೇಡ್ಕರರು ಹೇಳುವುದ ಕೇಳಿ “ಅದೊಂದು ಕಾಲವಿತ್ತು. ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಜನಸಮೂಹದ ಕೆಲ ಜನ ಆಗಷ್ಟೆ ಕೃಷಿಕ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡಿತ್ತು. ಮತ್ತೂ ಕೆಲವು ಜನ ಅಂದರೆ ಉಳಿದವರು ತಮ್ಮ ಕುರಿಗಳು ಮತ್ತು ದನಕರುಗಳ ಜೊತೆ ಊರಿಂದ ಊರಿಗೆ ಚಲಿಸುತ್ತಾ ಅಲೆಮಾರಿ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದರು. ಅಂದಹಾಗೆ ಹಾಗೆ  ಕೃಷಿಕ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡು ಭೂಮಿ, ಮನೆ, ಬೆಳೆ ಮತ್ತು ಉನ್ನತ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸ್ಥಿತಿಗಳನ್ನು ಗಳಿಸಿದ್ದ ಜನ,  ಕುರಿಗಾಹಿ ಅಲೆಮಾರಿ ಸಮುದಾಯಗಳಿಂದ ತಮ್ಮ ನೆಮ್ಮದಿ ಭಂಗÀವಾಗುವುದನ್ನು ಇಷ್ಟಪಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗೆ ಮತ್ತೊಂದು ಅಂಶವೆಂದರೆ ಕೃಷಿಕ ಆ ಜನ ಯಾವುದೇ ಆಸ್ತಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿಲ್ಲದ, ದೈಹಿಕವಾಗಿ ಗಟ್ಟಿಮುಟ್ಟಾದ ಮತ್ತು ಸದೃಢ ಆ ಕುರಿಗಾಹಿಗಳಿಗೆ ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲೂ ಸರಿಸಮರಿರಲಿಲ್ಲ. ಈ ಕಾರಣದಿಂದ ಅಲೆಮಾರಿ ಬುಡಕಟ್ಟುಗಳಿಂದ ತಮ್ಮ ಆಸ್ತಿಯನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಕೃಷಿಕ ಆ ಜನ ತಮ್ಮತಮ್ಮಲ್ಲೇ ಯಾದವೀ ಕಲಹದಿಂದ ಛಿದ್ರಗೊಂಡಿದ್ದ ಕುರಿಗಾಹಿ ವರ್ಗದಿಂದ ಕೆಲವರನ್ನು ಸೇವಕರಾಗಿ ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡರು ಮತ್ತು ಅಂತಹ ಸೇವಕರಿಗೆ ಊರಿನ ಹೊರಗೆ ಮನೆ ಮತ್ತು ತುಂಡು ಭೂಮಿಯನ್ನು ಸಹ ನೀಡಿದರು. ಅಂದಹಾಗೆ ಹಾಗೆ ಸೇರಿಕೊಂಡ ಆ ಸೇವಕರ ಮುಖ್ಯ ಕರ್ತವ್ಯವೆಂದರೆ ಕಾನೂನು ಮತ್ತು ಸುವ್ಯವಸ್ಥೆ ಕಾಪಾಡುವುದಾಗಿತ್ತು”.  ಹೀಗೆ ‘ಸೇವಕರ ವರ್ಗ’ದ ಅಸ್ತಿತ್ವವನ್ನು ಆ ಮೂಲಕ ‘ಅಸ್ಪøಶ್ಯರ ಮೂಲ’ವನ್ನು ಅಂಬೇಡ್ಕರರು ಬಿಚ್ಚಿಡುತ್ತಾರೆ.
  
   ಮುಂದುವರಿದು ಅವರು “ಕುರಿಗಾಹಿ ಅಲೆಮಾರಿ ಬುಡಕಟ್ಟುಗಳಿಂದ ಗ್ರಾಮಗಳನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವ ತಮ್ಮ ಕರ್ತವ್ಯವನ್ನು ಸೇವಕರು ಹೀಗೆ ಹಲವು ತಲೆಮಾರುಗಳವರೆಗೆ ಮುಂದುವರಿಸಿದರು. ಹಾಗಿದ್ದರೂ ಗ್ರಾಮದ ಆ ಮೂಲನಿವಾಸಿಗಳು ಮತ್ತು ಗ್ರಾಮದ ಅಂಚುಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಗ್ರಾಮದ ರಕ್ಷಕರು ಅರ್ಥಾತ್ ಸೇವಕರ ನಡುವೆ ಮಾನವ ಸಂಬಂಧ, ಅಸ್ಪøಶ್ಯತೆಯ ಯಾವ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯೂ ಇಲ್ಲದೆ ಸಹಜವಾಗಿತ್ತು. ಹೀಗಿರುವಾಗ ಅದು ಅಂದರೆ ಅಸ್ಪøಶ್ಯತೆ ಹೇಗೆ ಬಂತು ಎಂಬುದು?”
 
   ತಮ್ಮ ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಸ್ವತಃ ಅವರೇ ಕಾರಣಕೊಡುತ್ತಾ ಅಂಬೇಡ್ಕರರು ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಅಂದು ಪ್ರಬ¯ವಾಗಿದ್ದ ಬೌದ್ಧಧರ್ಮದ ಅಸ್ತಿತ್ವವನ್ನು ಉದಹರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ “ಬೌದ್ಧಧರ್ಮ ಅದು ಭಾರತದ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಆಕ್ರಮಣಕಾರನು ಆಕ್ರಮಿಸದ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಇಡೀ ಭರತಖಂಡವನ್ನು ಆಕ್ರಮಿಸಿತ್ತು. ಹೇಗೆಂದರೆ ಕೆಲವೇ ತಲೆಮಾರುಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ ಇಡೀ ಭಾರತ ದೇಶ ಅದರಲ್ಲೂ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರು ಮತ್ತು ವ್ಯಾಪಾರಿ ವರ್ಗ ಬೌದ್ಧಧರ್ಮದೆಡೆ ವಲಸೆಹೋಗುವ ಮಟ್ಟಿಗೆ. ಅಂದಹಾಗೆ ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಣತ್ವ ಧಾಳಿಗೊಳಗಾಗುವ ಭೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿತು. ನಿಜ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಹೊಂದಾಣಿಕೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ತಮ್ಮ ಚಾಣಾಕ್ಷತೆಯನ್ನು ತೋರದಿದ್ದರೆ ಖಂಡಿತ ಅದು ಅಂದರೆ ಬ್ರಾಹ್ಮಣತ್ವ ಇನ್ನಿಲ್ಲವಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತು. ಹಾಗೆಯೇ ಬ್ರಾಹ್ಮಣತ್ವ, ಅದು ರಕ್ಷಣೆಯಾಗಬೇಕೆಂದಿದ್ದರೆ ಹಲವು ವರುಷಗಳ ಕಾಲ ತಾವು ಕಾಪಾಡಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದ, ಶತಮಾನಗಳವರೆಗೆ  ತಾವು ಕಟ್ಟಿ ಆಳಿದ್ದ ಎಲ್ಲ ಧಾರ್ಮಿಕ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಂಸ್ಥೆಗಳನ್ನು ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಕಿತ್ತೆಸೆಯಬೇಕಿತ್ತು. ಹೀಗಿರುವಾಗ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಏನು ಮಾಡಿದರು?” 
  
  ಅಂಬೇಡ್ಕರರು ಪ್ರಶ್ನೆ ಹಾಕುತ್ತಾರೆ. ಹಾಗೆಯೇ ಅಂದಿನ ಬೌದ್ಧಧರ್ಮದ ವ್ಯಾಪಕತೆಯನ್ನು ಸಹ ಅವರು ವಿವರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅವರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ “ಹಾಗೆ ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ತಟ್ಟಿದ್ದ ಬುದ್ಧನ ಮೂರು ಪವಿತ್ರ ಬೋಧನೆಗಳಿದ್ದವು. ಅವುಗಳೆಂದರೆ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಮಾನತೆಯ ಆತನ ಬೋಧನೆ (ತತ್ವ),  ಚಾತುರ್ವರ್ಣಪದ್ಧತಿ ನಿರ್ಮೂಲನೆಗೊಳಿಸುವೆಡೆಗಿನ ಆತನ ಒತ್ತಾಯ, ಅಹಿಂಸೆಯ ಆತನ ಸಿದ್ಧಾಂತ ಅಂದರೆ, ಜನಸಾಮಾನ್ಯರನ್ನು ಬಡತನದ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ತಳ್ಳಿದ್ದ ಮತ್ತು ಅವರಲ್ಲಿ ಧಾರ್ಮಿಕ ಆಚರಣೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ತಾತ್ಸಾರ ಭಾವ ಉಂಟುಮಾಡಿದ್ದ ಬಲಿಕೊಡುವುದು ಮತ್ತು ಇತರ ಧಾರ್ಮಿಕ ಆಚರಣೆಗಳ ಆತನ ಖಂಡನೆ”. ಅಂದಹಾಗೆ ಅಂಬೇಡ್ಕರರ ಪ್ರಕಾರ “ಬುದ್ಧನ ಕಾಲದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಸಸ್ಯಾಹಾರದಿಂದ ಬಹುದೂರ ಇದ್ದರು. ಹಾಗೆ ದೇವರನ್ನು ತೃಪ್ತಿಪಡಿಸುವ ಭಾವನೆಯಲ್ಲಿ ಸಹಸ್ರಾರು ಪ್ರಾಣಿಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಹಸುಗಳನ್ನು ಅವರು ಬಲಿಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರಾದರೂ ಅವರ ನೈಜ ಉದ್ದೇಶ ಮಾಂಸದ ಬಗೆಗಿನ ತಮ್ಮ ವ್ಯಾಮೋಹವನ್ನು ತೃಪ್ತಿಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಾಗಿತ್ತು. ಆ ಮೂಲಕ ಅವರು ಯಥೇಚ್ಛ ಮಾಂಸಬಾಕರಾಗಿದ್ದರು”. ಮಾಂಸಾಹಾರದ ಬಗೆಗಿನ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರ ವ್ಯಾಮೋಹವನ್ನು ಅಂಬೇಡ್ಕರರು ಹೀಗೆ ವಿವರಿಸುತ್ತಾರೆ.
  
   ಹಾಗಿದ್ದರೆ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಒಂದು ವರ್ಗ ಹೀಗೆ ವಿಪರೀತ ಮಾಂಸ ವ್ಯಸನಿಗಳಾದರೆ ಅದು ಮತ್ತೊಂದು ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತದಲ್ಲವೆ? ಅಂದರೆ ಹೇಗೆ ಮರಗಳ ಹನನವಾದರೆ ಪರಿಸರ ಹಾಳಾಗುತ್ತದೆಯೋ, ಮಳೆ ಇಲ್ಲವಾಗುತ್ತದೆಯೋ ಹಾಗೆ. ಹೌದು, ಅಂಬೇಡ್ಕರರು ಇದನ್ನು ಕೂಡ ವಿವರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅದೆಂದರೆ “ಬ್ರಾಹ್ಮಣರ ಇಂತಹ ಮಿತಿಮೀರಿದ ಮಾಂಸದ ಬೇಡಿಕೆ ಮತ್ತು ಬಲಿಕೊಡಲು ಅವರು ಹೀಗೆ ಹಸುಗಳನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದದ್ದು, ಅದನ್ನೇ ಅಂದರೆ ಹಸುಗಳನ್ನೇ ಜೀವನದ ಮುಖ್ಯ ಆಧಾರವಾಗಿಹೊಂದಿದ್ದ, ಪರಿಣಾಮ ಹಾಲು ಮತ್ತು ಅದರ ಉಪಉತ್ಪನ್ನಗಳನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗಿಬಂದ ರೈತರನ್ನು ಬಡವರನ್ನಾಗಿಸಿತು. ಈ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಈ ದಿನಗಳಲ್ಲೂ ಲಭ್ಯವಿರುವ ವೇದಗಳ ಧಾರ್ಮಿಕ ಆಚರಣೆಗಳ ಭೀಕರ ವಿವರಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ಮಿತಿಮೀರಿದ ರಕ್ತ ಬಲಿ ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು ಮತ್ತು ಅಂತಹ ಬಲಿಯಲ್ಲಿ ಮಾನವೀಯತೆಗೆ ಹೇಗೆ ಕ್ಷೀಣ ಅವಕಾಶವಿತ್ತು ಎಂಬುದರ ಸಾಕ್ಷಿಯನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು. ಪರಿಣಾಮ ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ಪ್ರಾಣಿಬಲಿ ಮತ್ತು ಧಾರ್ಮಿಕ ಆಚರಣೆಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮೂಲನೆಗೊಳಿಸುವುದಾಗಿ ಬುದ್ಧ ಬೋಧಿಸುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರಿಗೆ ನೈತಿಕವಾಗಿ ಮತ್ತು ಆರ್ಥಿಕ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದಲೂ ಬುದ್ಧನ ಈ ಬೋಧನೆಗಳು ಆಕರ್ಷಣೀಯವೆನಿಸಿದವು. ಅಂತೆಯೇ ಅವರು ಬುದ್ಧನ ಬೋಧನೆಗಳಲ್ಲಿ ಉತ್ಸುಕರಾಗಿ ಅವುಗಳನ್ನು ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡರು ಮತ್ತು ಬ್ರಾಹ್ಮಣೀಕೃತ ಬೋಧನೆಗಳನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿದರು.
   
 ಹಾಗಿದ್ದರೆ ಬೌದ್ಧತ್ವದ ಇಂತಹ ನುಗ್ಗಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಅಲೆಯಲ್ಲಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಣತ್ವ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಹೇಗೆ ರಕ್ಷಿಸಿಕೊಂಡಿತು? ನಿಜ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ ಅದು ಹಿಂದುತ್ವದ ಎಲ್ಲ ಆಚರಣೆಗಳು ಮತ್ತು ಬಲಿಗಳನ್ನು ಒಮ್ಮೆಲೆ ಬಿಟ್ಟುಬಿಟ್ಟಿತು! ಹಾಗೆಯೇ ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಯಾವ ಹಸುವನ್ನು ಕೊಲ್ಲಲಾಗುತ್ತಿತ್ತೋ ಅದನ್ನು ಬುದ್ಧನಿಗೆ ಸವಾಲು ಒಡ್ಡಲು ಅತಿಪವಿತ್ರವೆಂದು ಘೋಷಿಸಲಾಯಿತು! ಹಾಗೆಯೇ ಮಾಂಸ ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಇದ್ದಕಿದ್ದ ಹಾಗೆಯೇ ಶುದ್ಧ ಸಸ್ಯಾಹಾರಿಯಾದ! ಮದ್ಯಸೇವನೆ ಕೊನೆಗೊಂಡಿತು! ಹಿಂದುತ್ವ ಧರ್ಮಶುದ್ಧಿಯ ಲೇಪದ ಸೋಗುಹಾಕಿಕೊಂಡಿತು!”

ಕ್ಷತ್ರಿಯರ ಜೊತೆ ಕೈಜೋಡಿಸಿದ್ದು!

   ಅಂದಹಾಗೆ ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಕ್ಷತ್ರಿಯರು ಬೌದ್ಧತ್ವದೆಡೆಗೆ ಚಲಿಸುವುದನ್ನು ತಡೆಯಲು ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಅವರಿಗೆ ತಮ್ಮೊಡನೆ ಸಮಾನತೆಯನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸುವ ಆಹ್ವಾನವಿತ್ತರು!  ಈ ದಿಸೆಯಲ್ಲಿ ಅಂಬೇಡ್ಕರರು ಇತರ ಆಕರ ಗ್ರಂಥಗಳ ಆಧಾರವಲ್ಲದೆ, ಧಾರ್ಮಿಕ ಕೃತಿಯೊಂದರಲ್ಲಿ ಒಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಶ್ಲೋಕವಿದೆ ಎಂದು ಶ್ಲೋಕವೊಂದರತ್ತ ತಮ್ಮ ಗಮನಸೆಳೆಯುತ್ತಾರೆ. ಹಾಗೆ ಅಂಬೇಡ್ಕರರು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿದ ಆ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಹೇಳಿರುವುದೇನೆಂದರೆ, ಹೇಗೆ ಖೈದಿಯೊಬ್ಬನು ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದನ್ನು ತಡೆಯಲು ಪೊಲೀಸರಿಬ್ಬರು ಕಾವಲು ಕಾಯುತ್ತಾರೋ ಹಾಗೆ ವೈಶ್ಯರು ಮತ್ತು ಶೂದ್ರರು ತಮ್ಮ ಕೈಯಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದನ್ನು ತಡೆಯಲು ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಮತ್ತು ಕ್ಷತ್ರಿಯರು ಪರಸ್ಪರ ಕೈಜೋಡಿಸಿದರು ಎಂದು!

ಹಸು ಪವಿತ್ರಗೊಂಡ ಬಗೆ:

      ಹಸುವನ್ನು ಪವಿತ್ರ ಎಂದು ಘೋಷಿಸಿದ್ದರಿಂದ ಬಲಿಕೊಡುವ ಧಾರ್ಮಿಕ ಆಚರಣೆಗಳು ಕೊನೆಗೊಂಡವು ಮತ್ತು ಬೌದ್ಧಧರ್ಮದ ಅನೇಕ ಬೋಧನೆಗಳನ್ನು ಹಿಂದೂಧರ್ಮದೊಳಕ್ಕೆ ತುರುಕಲಾಯಿತು. ಪರಿಣಾಮ ಬೌದ್ಧ ಧರ್ಮದ ಕಡೆ ಯಾವ ಜನ ಹೋಗಿದ್ದರೋ ಅದೇ ಜನರನ್ನು ನಿಧಾನವಾಗಿ ವಾಪಸ್ ಸೆಳೆಯಲಾಯಿತು. ಅಂದಹಾಗೆ ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಒಪ್ಪದ (ಬೌದ್ಧ ಧರ್ಮದಲ್ಲಿದ್ದ) ಒಂದು ಬೋಧನೆಯೆಂದರೆ ಸಮಾನತೆಯ ಸಿದ್ಧಾಂತ ಮತ್ತು ಚಾತುರ್ವರ್ಣ ಜಾತಿವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ನಿರ್ಮೂಲಗೊಳಿಸುವುದು. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದರು. ಅದೆಂದರೆ ತಾತ್ಕಾಲಿಕವಾಗಿ ಅವರು ಕ್ಷತ್ರಿಯರನ್ನು ತಮ್ಮಷ್ಟೆ ಮಟ್ಟಕ್ಕೇ ತಂದು ನಿಲ್ಲಿಸಿದ್ದು(ಆ ಮೂಲಕ ಚಾತುರ್ವರ್ಣದಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಾನತೆಯಾಗಿದೆ ಎಂದು ಬಿಂಬಿಸಲು!).  ಹಾಗೆಯೇ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಜನ್ಮ ಮೂಲದ ದೇವರುಗಳನ್ನು ತಳಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಇಳಿಸಿ ನೇಪಥ್ಯಕ್ಕೆ ಸರಿಸಿದ ಅವರು ಅದರ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಕ್ಷತ್ರಿಯ ದೇವರುಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸಿದರು. ತನ್ಮೂಲಕ ಅನೇಕ ಸಮಯಸಾಧಕ ಹೊಂದಾಣಿಕೆಗಳನ್ನು (ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು) ಮಾಡಿಕೊಂಡರು”.
 
 ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಹೀಗೆ ಬುದ್ಧನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಣತ್ವ ಪಡೆದುಕೊಂಡ ರೂಪಾಂತರವನ್ನು ವಿವರಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಅನಿರೀಕ್ಷಿತ ಬೆಳವಣಿಗೆ:

     ಅಂದಹಾಗೆ ಹೀಗೆ ಹೊಂದಾಣಿಕೆಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಮತ್ತು ಸಂಧಾನಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಬ್ರಾಹ್ಮಣತ್ವದ ಇಂತಹ ಅತೀ ಅನಿರೀಕ್ಷಿತ ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆಯ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯ ಬೆಳವಣಿಗೆ ತೀವ್ರವಾಗಿ ಬುದ್ಧನಿಗೆ ವ್ಯತಿರಿಕ್ತವಾಗಿ ನಡೆಯಿತು. ಯಾಕೆಂದರೆ ಬುದ್ಧ ದನಗಳನ್ನು ಬಲಿಕೊಡುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿದ. ಆದರೆ(ತಾವು ಬಲಿ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ) ಅದೇ ಪ್ರಾಣಿಯನ್ನು (ದನವನ್ನು) ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಪಾವಿತ್ರ್ಯತೆಯ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಏರಿಸಿದರು! ( ಆ ಮೂಲಕ ಬುದ್ಧನ ತತ್ವವನ್ನೇ ಹೈಜಾಕ್ ಮಾಡಿದರು!) ಪರಿಣಾಮ ಹಿಂದೂ ಸಮಾಜ ಇಂತಹ ಪಾವಿತ್ರೀಕರಣವನ್ನು ಸಹಜವಾಗಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿತು ಮತ್ತು ದನಗಳನ್ನು ಕೊಲ್ಲುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿತು.  ಹಾಗೆಯೇ ಆಗಿನ ಕಾಲದ ಅಸ್ಪøಶ್ಯರು ಕೂಡ ಅದನ್ನೇ ಮಾಡಿದರು (ಅಂದರೆ ಹಸು ಕೊಲ್ಲುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿದರು). ಆದರೆ ತೀರಾ ಬಡವರಾಗಿದ್ದ ಅಸ್ಪøಶ್ಯರು (ಪ್ರಾರಂಭದಲ್ಲೇ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಹೇಳಿದ ಗ್ರಾಮದ ಸೇವಕರು) ತಮಗೆ ತಿನ್ನಲಿಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲಾ ಕಾಲದಲ್ಲೂ ತಾಜಾ ಮಾಂಸ ಅಥವಾ beef(ದನದ ಮಾಂಸ) ಸಿಗದೇ (ಯಾಕೆಂದರೆ ಹಸು ಕೊಲ್ಲುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಲಾಗಿತ್ತಲ್ಲ!) ತಮ್ಮ ಹಳೆಯ ಪದ್ಧತಿಯಾದ ಸತ್ತ ದನಗಳ ಶರೀರದ ಮಾಂಸವನ್ನು ತಿನ್ನುವುದನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಿದರು. ಹ್ಞಾಂ, ಬುದ್ಧನಾಗಲೀ, ಬ್ರಾಹ್ಮಣರಾಗಲೀ ಸತ್ತದನದ ಮಾಂಸವನ್ನು ತಿನ್ನುವುದನ್ನು ನಿಷೇಧಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಈ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಅಂತಹ ನಿಷೇಧ ಇದ್ದದ್ದು ಜೀವಂತ ದನಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ. ಆದರೆ ಆ ಕಾಲದ ಅಸ್ಪøಶ್ಯರು ಒಂದು ಅಪರಾಧ ಮಾಡಿದರು. ಅದೆಂದರೆ ಬಡವರಲ್ಲೂ ಅತೀ ಬಡವರಾಗಿದ್ದ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಶ್ರೇಣಿಯ ತಳಬಾಗದಲ್ಲಿದ್ದ ಅವರು (ಬ್ರಾಹ್ಮಣರ ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮಕ್ಕೆ ತಕ್ಷಣ ಸೇರದೆ) ಬಹುದೀರ್ಘ ಕಾಲದವರೆಗೆ ಬೌದ್ಧಧರ್ಮಕ್ಕೇ ಅಂಟಿಕೊಂಡರು. ಅಂದಹಾಗೆ ಅವರನ್ನು (ಅಸ್ಪøಶ್ಯರನ್ನು) (ಬೌದ್ಧಧರ್ಮದಿಂದ) ವಾಪಸ್ ಹಿಂದೂಧರ್ಮಕ್ಕೆ ಕರೆತರಲು ಅವರ ಮೇಲೆ ದೀರ್ಘಕಾಲದವರೆಗೆ ಒಂದು ಬೃಹತ್ ಬಲವನ್ನು ಪ್ರಯೋಗಿಸಲಾಯಿತು. ಅವ್ಯಾವುದೂ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಬಾರದಿದ್ದಾಗ ಅವರ ಮೇಲೆ ಸಾಮಾಜಿಕ ಬಹಿಷ್ಕಾರ ಹಾಕಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ‘ಅಸ್ಪøಶ್ಯತೆ’ಯನ್ನು ಹೇರಲಾಯಿತು!
   
  (ಅಸ್ಪøಶ್ಯತೆ ಹೇಗೆ ಹುಟ್ಟಿತು ಎಂಬುದು ಅರ್ಥವಾಯಿತೇ?) ಹಾಗಿದ್ದರೆ ಅಷ್ಟೇ ಸಾಕು. ಮುಂದೆ ಕಡೆಯದಾಗಿ ಅಂಬೇಡ್ಕರರು ಹೇಳುವುದ ಕೇಳಿ. “ಹೀಗೆ ಸತ್ತ ಹಸುವನ್ನು ತಿನ್ನುವ ಅವರ (ಅಸ್ಪøಶ್ಯರ) ಅಭ್ಯಾಸವನ್ನೇ ಅವರ ವಿರುದ್ಧ ಶೋಷಣೆಯ ಅಸ್ತ್ರವನ್ನಾಗಿಸಲಾಯಿತು. ಒಂದರ್ಥದಲ್ಲಿ ಈ ಅಭ್ಯಾಸ (ಸತ್ತ ಹಸು ತಿನ್ನುವುದು) ಹಿಂದೂ ಮನಸ್ಸುಗಳನ್ನು ಸ್ವಾಭಾವಿಕವಾಗಿ ಅಸ್ಪøಶ್ಯರಿಂದ ವಿಕರ್ಷಿಸಿತು. ಒಟ್ಟಾರೆ ಈ ಸ್ಥಿತಿ (ಸಾಮಾಜಿಕ) ಅಸಹ್ಯಕರವಾಗಿತ್ತು. ಪರಿಣಾಮ ಯಾವುದೇ ಕಷ್ಟವಿಲ್ಲದೆ ಈ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ತಮ್ಮ ಅನುಕೂಲಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಬಳಸಿಕೊಂಡರು. ಹಾಗೆ ಆ ಇಡೀ ಸಂಪೂರ್ಣ ವರ್ಗದ ಮೇಲೆ ಅಸ್ಪøಶ್ಯತೆಯನ್ನು ಹೇರಿದರು. ನಿಜಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ ಬೇರೆ ಎಲ್ಲರು ಬಿಟ್ಟರೂ ಇವರು (ಅಸ್ಪøಶ್ಯರು) ಮಾತ್ರ ಬೌದ್ಧಧರ್ಮಕ್ಕೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ವಿಧಿಸಿದ ಶಿಕ್ಷೆ ಇದು. ಪರಿಣಾಮ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಮಾನತೆ ಮತ್ತು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಈ ಆಧುನಿಕ ಚಿಂತನೆಯಿದ್ದರೂ ಮತ್ತು ಶಿಕ್ಷಣ ಪಡೆದಿದ್ದರೂ ಇಂದಿಗೂ ಕೂಡ ಅಸ್ಪøಶ್ಯತೆ ನಿರಂತರವಾಗಿದೆ.....”
   
   ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ನಿಲ್ಲಿಸುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಅಸ್ಪøಶ್ಯತೆಯ ಆ ನಿರಂತರತೆ......?