ಶೂದ್ರರ ಅಸಂಘಟನೆಯೇ ಬ್ರಾಹ್ಮಣೇತರ ಚಳುವಳಿಯ ವೈಫಲ್ಯಕ್ಕೆ ಕಾರಣ.
ಕೆಲ ದಿನಗಳ ಹಿಂದೆ ಸ್ನೇಹಿತರೊಬ್ಬರಿಂದ ತಮಿಳುನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣೇತರ ಪೆರಿಯಾರ್ ನೇತೃತ್ವದ ಚಳುವಳಿ ವಿಫಲವಾಯಿತು... ಅಲ್ಲಿ ಈಗ ಬಹುಸಂಖ್ಯೆಯ ದೇವಸ್ಥಾನಗಳಿವೆ ... ಅತಿಹೆಚ್ಚು ಮೌಢ್ಯಾಚರಣೆ ಇದೆ
ಹೀಗೆ ಸಾಗಿತ್ತು ವಿಶ್ಲೇಷಣೆ. Well ಆ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆಯ ಸಾರ ಮೌಲ್ಯಯುತವಾದದ್ದೆ. ಆದರೆ ವಾಸ್ತವ? ಅದೆಂದರೆ ತಮಿಳುನಾಡಿನಲ್ಲೆ ಆಗಲೀ ಕೇರಳದಲ್ಲೆ ಆಗಲೀ ಇಂದು ಪೆರಿಯಾರರ ಮತ್ತು ನಾರಾಯಣ ಗುರುಗಳ ಚಳುವಳಿ ಬಲವಾಗಿ ಇಲ್ಲ ಅಥವ ವಿರುದ್ಧ ಮುಖಿಯಾಗಿಯೂ ಇರಬಹುದು. ಕಾರಣ ಅವರು ಮಂಡಿಸಿದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ವಿರೋಧಿ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳಲ್ಲ ಅಥವ ನಡೆಸಿದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ವಿರೋಧಿ ಹೋರಾಟಗಳೂ ಅಲ್ಲ. ಸತ್ಯವೆಂದರೆ ಪೆರಿಯಾರ್ ಮತ್ತು ನಾರಾಯಣ ಗುರುಗಳ ಹೋರಾಟ ಸರಿಯಾದ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲೆ ಇತ್ತು. ಆದರೆ ಅವರ ಅನುಯಾಯಿಗಳು? ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಶೂದ್ರ ಸಮುದಾಯ? ಅದೊಂದು ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಸಮುದಾಯವಾಗಿ ಸಂಘಟಿತವಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಅಂದರೆ there is no takers for periyar's thought from shudras. ಅರ್ಥಾತ್ ಪೆರಿಯಾರ್ ನನ್ನವರು, ಅವರು ಹೇಳಿದ ದೌರ್ಜನ್ಯದ ಇತಿಹಾಸ ನನ್ನದು ನನ್ನ ಶೋಷಣೆಯ ಭಾಗದ್ದು ಎಂದು ಯಾವುದೇ ಶೂದ್ರ ಸಮುದಾಯ ಮುಂದೆ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಬಲಿಜ ನಾಯ್ಡು ಸಮುದಾಯಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ಪೆರಿಯಾರರನ್ನು ತಮಿಳುನಾಡಿನ ಇತರೆ ಶೂದ್ರ ಸಮುದಾಯಗಳಾದ ತೇವರ್, ಗೌಂಡರ್, ಮೊದಲಿಯಾರ್, ನಾಡಾರ್, ನಾಯರ್ ಹೀಗೆ ಬೇರೆ ಯಾರೂ ಕೂಡ ತಮ್ಮದು ಎಂದು ಸ್ವೀಕರಿಸಲಿಲ್ಲ. ಪರಿಣಾಮ ಪೆರಿಯಾರರ ಹೋರಾಟ ಅವರ ಕಾಲದಲ್ಲೆ ಮಂಕಾಗುತ್ತಾ ಬಂತು.
ಆಶ್ಚರ್ಯವೆಂದರೆ ಪೆರಿಯಾರರ ದ್ರಾವಿಡ ಸಿದ್ಧಾಂತದಡಿಯಲ್ಲಿ ದ್ರಾವಿಡ ಪಕ್ಷಗಳು ಮತ್ತವರ ಶಿಷ್ಯಂದಿರು ಅಧಿಕಾರ ಪಡೆದರೂ ಪೆರಿಯಾರರ ಬ್ರಾಹ್ಮಣವಿರೋಧಿ ಮತ್ತು ದೈವತ್ವ ವಿರೋಧಿ ಸಿದ್ಧಾಂತ ಅನುಷ್ಠಾನ ಗೊಳಿಸಲಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ ಬದಲಿಗೆ ದೂರದ ಕರ್ನಾಟಕದಿಂದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ನಾಯಕತ್ವ ಆಮದು ಮಾಡಿಕೊಂಡ ದ್ರಾವಿಡಿಗರು ಪೆರಿಯಾರರ ಸಿದ್ಧಾಂತ ವಿಫಲಗೊಳಿಸುತ್ತಾ ಹೋದರು. ಮತ್ತೆ ಹೇಳುವುದಾದರೆ ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಶೂದ್ರ ಸಮುದಾಯಗಳ ಅಸಂಘಟನೆ.
ಇದಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ಬಾಬಾಸಾಹೇಬ್ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ರವರು ಯಶಸ್ಸು ಕಂಡರು. ಪೆರಿಯಾರರಷ್ಟೆ ಅಂಬೇಡ್ಕರರು ಬ್ರಾಹ್ಮಣವಾದದ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಟ , ಕೃತಿಗಳನ್ನು ರಚಿಸಿದರಾದರೂ ರಾಷ್ಟ್ರ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಚದುರಿದ ಶೋಷಿತ ಸಮುದಾಯಗಳನ್ನು ಒಂದು ಎಂಬಂತೆ ಸಂಘಟಿಸಿದರು. ಸಾಲದಕ್ಜೆ ಅವರೆಲ್ಲರನ್ನು ಪರಿಶಿಷ್ಟ ಜಾತಿ ಮತ್ತು ಪರಿಶಿಷ್ಟ ವರ್ಗಗಳು ಎಂದು ನಾಮಾಂಕಿತಗೊಳಿಸಿ ಅವರಿಗೆ ಶಾಸನಬದ್ಧ ಮೀಸಲಾತಿಯನ್ನು ಸಹ ಬಾಬಾಸಾಹೇಬರು ನೀಡಿದರು. ಇದೊಂದು ಸಮುದಾಯಗಳನ್ನು ಯಶಸ್ವಿ ಯಾಗಿ ಬೆಸೆಯುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಾಗಿ ನಡೆಯಿತು. ಹಾಗೆ ಪರಿಶಿಷ್ಟ ಜಾತಿ/ ವರ್ಗಗಳವರು ಅಷ್ಟೇ ರಾಜ್ಯ ರಾಜ್ಯಗಳ ಗಡಿ ಮೀರಿ ಜಾತಿ ಜಾತಿಗಳ ಗಡಿ ಮೀರಿ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ರನ್ನು ತನ್ನವರು ಎಂದು ಸ್ವೀಕರಿಸಿದರು. ಚರಿತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನೆಂದೂ ನಡೆದಿರದಂತಹ ಒಗ್ಗೂಡಿಸುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ನಡೆಯಿತು. ಈ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಬಾಬಾಸಾಹೇಬರ Educate Agitate Organise (ಶಿಕ್ಷಣ ಪಡೆಯಿರಿ, ಹೋರಾಟ ಮಾಡಿರಿ ಮತ್ತು ಸಂಘಟಿತರಾಗಿ) ಮಂತ್ರ ಸಮುದಾಯಗಳನ್ನು ಒಗ್ಗೂಡಿಸುವ ಸಂಘಟಿಸುವ ಮೂಲಕ ಇಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಕಾರ್ಯ ಸಾಧಿಸಿತ್ತು. ಹಾಗೆ ಒಗ್ಗೂಡುವುವಿಕೆಯ ಪರಿಣಾಮ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಮುದಾಯಗಳಾಗಿ 3 ಸಮುದಾಯಗಳು ಅಸ್ತಿತ್ವಕ್ಕೆ ಬಂದವು. ಅವುಗಳು ಮುಸ್ಲಿಮರು, ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಮತ್ತು ಪರಿಶಿಷ್ಟ ಜಾತಿ/ವರ್ಗಗಳವರು(ದಲಿತರು).
ನಿಜ, ಶೂದ್ರ ಸಮುದಾಯಗಳಿಗೆ ರಾಜಕೀಯ ಅಧಿಕಾರ ನಿರಂತರ ಸಿಗುತ್ತಿದೆ. ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯು ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ಆದರೆ ದುರಂತ ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಅವರ ನಿರಂತರ ಬೆಂಬಲ ಬ್ರಾಹ್ಮಣಶಾಹಿಗೆ. ಅದಲ್ಲದೆ ಹಾಗೆ ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡ ಬ್ರಾಹ್ಮಣೇತರ ಚಳುವಳಿಯನ್ನು ಅದರ ನೇತಾರರನ್ನು
ಸಂಘಪರಿವಾರ ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡು ಅಂತಹ ವಿರೋಧ ಮತ್ತೆ ತಲೆ ಎತ್ತದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ. ಅಥವ ಅಂತಹ ಸಮುದಾಯಗಳಿಗೆ ಹೋಲುವ ಪುರಾಣದ ಕೆಲ ಋಷಿ ಮುನಿಗಳನ್ನು ತಗಲುಹಾಕಿ ಇನ್ನೆಂದಿಗೂ ಆ ಸಮುದಾಯಗಳು ತಲೆ ಎತ್ತದಂತೆ ಬ್ರಾಹ್ಮಣಶಾಹಿ ತನ್ನ ಪ್ರಯತ್ನ ಮುಂದುವರಿಸಿದೆ.
ಹಾಗೆ ಶೂದ್ರ ಸಮುದಾಯಗಳಿಗೂ ಅಷ್ಟೇ ಪುರಾಣದ ಋಷಿಮುನಿಗಳಷ್ಟೆ ಅವರಿಗೆ ಸ್ವರ್ಗ, ಪೆರಿಯಾರರತ್ತ ಅವರು ಕಣ್ಣೆತ್ತಿನೋಡುವುದಿರಲಿ ಅವರನ್ನು ಅಂತಹ ಇತರರನ್ನು ದಲಿತರು ಎಂದುಕೊಳ್ಳುವ ವರೆಗೆ ತನ್ಮೂಲಕ ತನಗೆ ಸ್ಫೂರ್ತಿಯಾಗುವಂತ ಮಾದರಿಗಳನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸುವುದರೆಡೆಗೆ ಅವರು ಸಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಪೆರಿಯಾರರ ಚಳುವಳಿಯ ವೈಫಲ್ಯಕ್ಕೆ ಪೆರಿಯಾರರತ್ತ ಬೊಟ್ಟುಮಾಡುವುದು ಖಂಡಿತ ಆ ಮಹಾನ್ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವಕ್ಕೆ ಮಾಡುವ ಅಪಚಾರವಾಗುತ್ತದೆ. ಹಾಗಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಕಾನ್ಷೀರಾಮ್ ಜೀ ಯಾಕೆ ಪೆರಿಯಾರ್, ನಾರಾಯಣ ಗುರು ನಮ್ಮ ಪೂರ್ವಿಕರು ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದರು? ಬಹುಜನ ಸಮಾಜ ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದರು? ಈ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಪೆರಿಯಾರರ ಚಳುವಳಿ ಮುಂದುವರಿಯದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಪೆರಿಯಾರರ ಹೋರಾಟ, ಸಿದ್ಧಾಂತ ಕಾರಣವಲ್ಲ ಬದಲಿಗೆ ಶೂದ್ರ ಸಮುದಾಯಗಳ ಅಸಂಘಟನೆ ಕಾರಣ.
-ರಘೋತ್ತಮ ಹೊಬ
ಕೆಲ ದಿನಗಳ ಹಿಂದೆ ಸ್ನೇಹಿತರೊಬ್ಬರಿಂದ ತಮಿಳುನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣೇತರ ಪೆರಿಯಾರ್ ನೇತೃತ್ವದ ಚಳುವಳಿ ವಿಫಲವಾಯಿತು... ಅಲ್ಲಿ ಈಗ ಬಹುಸಂಖ್ಯೆಯ ದೇವಸ್ಥಾನಗಳಿವೆ ... ಅತಿಹೆಚ್ಚು ಮೌಢ್ಯಾಚರಣೆ ಇದೆ
ಹೀಗೆ ಸಾಗಿತ್ತು ವಿಶ್ಲೇಷಣೆ. Well ಆ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆಯ ಸಾರ ಮೌಲ್ಯಯುತವಾದದ್ದೆ. ಆದರೆ ವಾಸ್ತವ? ಅದೆಂದರೆ ತಮಿಳುನಾಡಿನಲ್ಲೆ ಆಗಲೀ ಕೇರಳದಲ್ಲೆ ಆಗಲೀ ಇಂದು ಪೆರಿಯಾರರ ಮತ್ತು ನಾರಾಯಣ ಗುರುಗಳ ಚಳುವಳಿ ಬಲವಾಗಿ ಇಲ್ಲ ಅಥವ ವಿರುದ್ಧ ಮುಖಿಯಾಗಿಯೂ ಇರಬಹುದು. ಕಾರಣ ಅವರು ಮಂಡಿಸಿದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ವಿರೋಧಿ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳಲ್ಲ ಅಥವ ನಡೆಸಿದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ವಿರೋಧಿ ಹೋರಾಟಗಳೂ ಅಲ್ಲ. ಸತ್ಯವೆಂದರೆ ಪೆರಿಯಾರ್ ಮತ್ತು ನಾರಾಯಣ ಗುರುಗಳ ಹೋರಾಟ ಸರಿಯಾದ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲೆ ಇತ್ತು. ಆದರೆ ಅವರ ಅನುಯಾಯಿಗಳು? ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಶೂದ್ರ ಸಮುದಾಯ? ಅದೊಂದು ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಸಮುದಾಯವಾಗಿ ಸಂಘಟಿತವಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಅಂದರೆ there is no takers for periyar's thought from shudras. ಅರ್ಥಾತ್ ಪೆರಿಯಾರ್ ನನ್ನವರು, ಅವರು ಹೇಳಿದ ದೌರ್ಜನ್ಯದ ಇತಿಹಾಸ ನನ್ನದು ನನ್ನ ಶೋಷಣೆಯ ಭಾಗದ್ದು ಎಂದು ಯಾವುದೇ ಶೂದ್ರ ಸಮುದಾಯ ಮುಂದೆ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಬಲಿಜ ನಾಯ್ಡು ಸಮುದಾಯಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ಪೆರಿಯಾರರನ್ನು ತಮಿಳುನಾಡಿನ ಇತರೆ ಶೂದ್ರ ಸಮುದಾಯಗಳಾದ ತೇವರ್, ಗೌಂಡರ್, ಮೊದಲಿಯಾರ್, ನಾಡಾರ್, ನಾಯರ್ ಹೀಗೆ ಬೇರೆ ಯಾರೂ ಕೂಡ ತಮ್ಮದು ಎಂದು ಸ್ವೀಕರಿಸಲಿಲ್ಲ. ಪರಿಣಾಮ ಪೆರಿಯಾರರ ಹೋರಾಟ ಅವರ ಕಾಲದಲ್ಲೆ ಮಂಕಾಗುತ್ತಾ ಬಂತು.
ಆಶ್ಚರ್ಯವೆಂದರೆ ಪೆರಿಯಾರರ ದ್ರಾವಿಡ ಸಿದ್ಧಾಂತದಡಿಯಲ್ಲಿ ದ್ರಾವಿಡ ಪಕ್ಷಗಳು ಮತ್ತವರ ಶಿಷ್ಯಂದಿರು ಅಧಿಕಾರ ಪಡೆದರೂ ಪೆರಿಯಾರರ ಬ್ರಾಹ್ಮಣವಿರೋಧಿ ಮತ್ತು ದೈವತ್ವ ವಿರೋಧಿ ಸಿದ್ಧಾಂತ ಅನುಷ್ಠಾನ ಗೊಳಿಸಲಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ ಬದಲಿಗೆ ದೂರದ ಕರ್ನಾಟಕದಿಂದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ನಾಯಕತ್ವ ಆಮದು ಮಾಡಿಕೊಂಡ ದ್ರಾವಿಡಿಗರು ಪೆರಿಯಾರರ ಸಿದ್ಧಾಂತ ವಿಫಲಗೊಳಿಸುತ್ತಾ ಹೋದರು. ಮತ್ತೆ ಹೇಳುವುದಾದರೆ ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಶೂದ್ರ ಸಮುದಾಯಗಳ ಅಸಂಘಟನೆ.
ಇದಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ಬಾಬಾಸಾಹೇಬ್ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ರವರು ಯಶಸ್ಸು ಕಂಡರು. ಪೆರಿಯಾರರಷ್ಟೆ ಅಂಬೇಡ್ಕರರು ಬ್ರಾಹ್ಮಣವಾದದ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಟ , ಕೃತಿಗಳನ್ನು ರಚಿಸಿದರಾದರೂ ರಾಷ್ಟ್ರ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಚದುರಿದ ಶೋಷಿತ ಸಮುದಾಯಗಳನ್ನು ಒಂದು ಎಂಬಂತೆ ಸಂಘಟಿಸಿದರು. ಸಾಲದಕ್ಜೆ ಅವರೆಲ್ಲರನ್ನು ಪರಿಶಿಷ್ಟ ಜಾತಿ ಮತ್ತು ಪರಿಶಿಷ್ಟ ವರ್ಗಗಳು ಎಂದು ನಾಮಾಂಕಿತಗೊಳಿಸಿ ಅವರಿಗೆ ಶಾಸನಬದ್ಧ ಮೀಸಲಾತಿಯನ್ನು ಸಹ ಬಾಬಾಸಾಹೇಬರು ನೀಡಿದರು. ಇದೊಂದು ಸಮುದಾಯಗಳನ್ನು ಯಶಸ್ವಿ ಯಾಗಿ ಬೆಸೆಯುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಾಗಿ ನಡೆಯಿತು. ಹಾಗೆ ಪರಿಶಿಷ್ಟ ಜಾತಿ/ ವರ್ಗಗಳವರು ಅಷ್ಟೇ ರಾಜ್ಯ ರಾಜ್ಯಗಳ ಗಡಿ ಮೀರಿ ಜಾತಿ ಜಾತಿಗಳ ಗಡಿ ಮೀರಿ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ರನ್ನು ತನ್ನವರು ಎಂದು ಸ್ವೀಕರಿಸಿದರು. ಚರಿತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನೆಂದೂ ನಡೆದಿರದಂತಹ ಒಗ್ಗೂಡಿಸುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ನಡೆಯಿತು. ಈ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಬಾಬಾಸಾಹೇಬರ Educate Agitate Organise (ಶಿಕ್ಷಣ ಪಡೆಯಿರಿ, ಹೋರಾಟ ಮಾಡಿರಿ ಮತ್ತು ಸಂಘಟಿತರಾಗಿ) ಮಂತ್ರ ಸಮುದಾಯಗಳನ್ನು ಒಗ್ಗೂಡಿಸುವ ಸಂಘಟಿಸುವ ಮೂಲಕ ಇಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಕಾರ್ಯ ಸಾಧಿಸಿತ್ತು. ಹಾಗೆ ಒಗ್ಗೂಡುವುವಿಕೆಯ ಪರಿಣಾಮ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಮುದಾಯಗಳಾಗಿ 3 ಸಮುದಾಯಗಳು ಅಸ್ತಿತ್ವಕ್ಕೆ ಬಂದವು. ಅವುಗಳು ಮುಸ್ಲಿಮರು, ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಮತ್ತು ಪರಿಶಿಷ್ಟ ಜಾತಿ/ವರ್ಗಗಳವರು(ದಲಿತರು).
ನಿಜ, ಶೂದ್ರ ಸಮುದಾಯಗಳಿಗೆ ರಾಜಕೀಯ ಅಧಿಕಾರ ನಿರಂತರ ಸಿಗುತ್ತಿದೆ. ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯು ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ಆದರೆ ದುರಂತ ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಅವರ ನಿರಂತರ ಬೆಂಬಲ ಬ್ರಾಹ್ಮಣಶಾಹಿಗೆ. ಅದಲ್ಲದೆ ಹಾಗೆ ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡ ಬ್ರಾಹ್ಮಣೇತರ ಚಳುವಳಿಯನ್ನು ಅದರ ನೇತಾರರನ್ನು
ಸಂಘಪರಿವಾರ ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡು ಅಂತಹ ವಿರೋಧ ಮತ್ತೆ ತಲೆ ಎತ್ತದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ. ಅಥವ ಅಂತಹ ಸಮುದಾಯಗಳಿಗೆ ಹೋಲುವ ಪುರಾಣದ ಕೆಲ ಋಷಿ ಮುನಿಗಳನ್ನು ತಗಲುಹಾಕಿ ಇನ್ನೆಂದಿಗೂ ಆ ಸಮುದಾಯಗಳು ತಲೆ ಎತ್ತದಂತೆ ಬ್ರಾಹ್ಮಣಶಾಹಿ ತನ್ನ ಪ್ರಯತ್ನ ಮುಂದುವರಿಸಿದೆ.
ಹಾಗೆ ಶೂದ್ರ ಸಮುದಾಯಗಳಿಗೂ ಅಷ್ಟೇ ಪುರಾಣದ ಋಷಿಮುನಿಗಳಷ್ಟೆ ಅವರಿಗೆ ಸ್ವರ್ಗ, ಪೆರಿಯಾರರತ್ತ ಅವರು ಕಣ್ಣೆತ್ತಿನೋಡುವುದಿರಲಿ ಅವರನ್ನು ಅಂತಹ ಇತರರನ್ನು ದಲಿತರು ಎಂದುಕೊಳ್ಳುವ ವರೆಗೆ ತನ್ಮೂಲಕ ತನಗೆ ಸ್ಫೂರ್ತಿಯಾಗುವಂತ ಮಾದರಿಗಳನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸುವುದರೆಡೆಗೆ ಅವರು ಸಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಪೆರಿಯಾರರ ಚಳುವಳಿಯ ವೈಫಲ್ಯಕ್ಕೆ ಪೆರಿಯಾರರತ್ತ ಬೊಟ್ಟುಮಾಡುವುದು ಖಂಡಿತ ಆ ಮಹಾನ್ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವಕ್ಕೆ ಮಾಡುವ ಅಪಚಾರವಾಗುತ್ತದೆ. ಹಾಗಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಕಾನ್ಷೀರಾಮ್ ಜೀ ಯಾಕೆ ಪೆರಿಯಾರ್, ನಾರಾಯಣ ಗುರು ನಮ್ಮ ಪೂರ್ವಿಕರು ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದರು? ಬಹುಜನ ಸಮಾಜ ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದರು? ಈ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಪೆರಿಯಾರರ ಚಳುವಳಿ ಮುಂದುವರಿಯದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಪೆರಿಯಾರರ ಹೋರಾಟ, ಸಿದ್ಧಾಂತ ಕಾರಣವಲ್ಲ ಬದಲಿಗೆ ಶೂದ್ರ ಸಮುದಾಯಗಳ ಅಸಂಘಟನೆ ಕಾರಣ.
-ರಘೋತ್ತಮ ಹೊಬ
